Polskie Towarzystwo Lekarskie
choroby:
choroby układu:
MEDserwis.pl >Polskie Towarzystwo Lekarskie
Polskie Towarzystwo Lekarskie
Zobacz zdjęcia
Informacje szczegółowe
Informacje dodatkowe
Działalność społeczna
Dom Lekarza Seniora
Dom lekarza seniora - budynek 3 piętrowy, usytuowany jest w parku. Pokoje są 1 osobowe i 2 osobowe dla małżeństw. Każdy pokój posiada łazienkę z umywalką i ubikacją. W przedpokoju znajduje się szafa ubraniowa. Pokój jest całkowicie wyposażony w meble, pościel, bieliznę pościelową itp. - całość wynosi 12 m2. Każdy pokój posiada duży balkon z widokiem na ogród. Na wszystkich piętrach znajduje się wspólny salonik, kuchenka wyposażona w lodówki i kuchenki elektryczne, oraz łazienki wyposażone w natrysk i wanny. Na II piętrze znajduje się duży salon, w którym jest telewizor, video i radiomagnetofon. Tu również wykładana jest codzienna prasa. Na parterze mieści się duża jadalnia, biblioteka beletrystyczna i lekarska, gabinety lekarskie, gabinet zabiegowy, gabinet fizykoterapii.
Nad zdrowiem mieszkańców opiekę sprawuje lekarz internista-geriatra-lekarz rodzinny, oraz lekarze konsultanci: urolog-chirurg, okulista, fizykoterapeuta, psychiatra. Opieka pielęgniarska całodobowa.
Żywienie dostosowane jest do wieku i typu schorzeń mieszkańców. Koszt utrzymania wynosi 250% najniższej emerytury obowiązującej w kraju, ale nie więcej niż 70% miesięcznego dochodu.
Aby uzyskać miejsce w naszym Domu, należy zgłosić się do pielęgniarki środowiskowej w miejscu zamieszkania, która przygotowuje komplet dokumentów, które należy przesłać do Ministerstwa Zdrowia - Departament Zdrowia Publicznego, Warszawa, ul. Miodowa 15.
Jedyny jak dotąd w Polsce Dom Lekarza Seniora znajduje się w Warszawie przy ul. Wołoskiej 139 (kod pocztowy 02-507, tel/fax 845-19-35). Inicjatorem stworzenia DTL jest Polskie Towarzystwo Lekarskie a organem założycielskim jest Ministerstwo Zdrowia i Opieki Społecznej (00-923 Warszawa, ul. Miodowa 15).
DLS mieści się w budynku wybudowanym "za późnego Gomułki" w roku 1972 w sąsiedztwie Szpitala Klinicznego Ministerstwa Spraw Wewnętrznych a przeznaczonym wtedy dla Weteranów Ruchu Robotniczego.
DLS liczy 116 miejsc. Pensjonariusze DLS (tak nazywają się jego mieszkańcy) mieszkają w pojedynczych pokojach po ok. 12 m2, z których każdy ma dodatkowo węzeł sanitarny z zimną i gorącą wodą i własny balkon. 16 miejsc jest w pokojach dwuosobowych dla małżeństw. Od czerwca 1999 r. każdy pokój ma oddzielny telefon z wyjściem na miasto.
Do DLS przyjmuje się emerytów i rencistów lekarzy i lekarzy stomatologów, którzy nie dają sobie rady w samodzielnym prowadzeniu swojego dotychczasowego gospodarstwa domowego, choć mają zdolność do samoobsługi. Często jest to ostatni ich adres zamieszkania.
Skierowanie do Zakładu wydaje w drodze decyzji Ministerstwo Zdrowia i Opieki społecznej -Departament Świadczeń Zdrowotnych. Zainteresowany przyjęciem do Domu Lekarza Senior powinien wystąpić z wnioskiem do MZ dołączając do niego zaświadczenie lekarskie stwierdzające, że jego stan zdrowia odpowiada warunkom przebywania w Zakładach Opiekuńczo-Leczniczych. Wywiad pielęgniarki społecznej dotychczasowego miejsca zamieszkania, że zainteresowany potrzebuje pobytu w DLS. Dokument stwierdzający wysokość dochodu - Decyzja Organu Emerytalno-Rentowego i wysokości otrzymywanej emerytury lub renty.
Na podstawie dokumentów konsultant powołany przez MZiOS kwalifikuje do zamieszkania w Domu. O terminie przyjęcia zawiadamia zakwalifikowanego Kierownictwo Domu.
Odpłatność aktualnie wynosi 250% najniższej ZUS-owskiej emerytury z tym, że opłata nie może być wyższa niż kwota odpowiadająca 70% miesięcznego dochodu. Wobec niskich emerytur lekarskich znaczy to, że przytłaczająca większość pensjonariuszy płaci mniej niż wynosi odpłatność za Dom, zaś 30% emerytury pozostaje do dyspozycji pensjonariusza na jego osobiste wydatki.
Moralną opiekę nad Domem i Pensjonariuszami sprawuje Polskie Towarzystwo Lekarskie, a zwłaszcza jego Zarząd Główny kierowany przez prof. dr hab. med. Jerzego Woy-Wojciechowskiego.
Jak do tego doszło
Dom oddany do użytku w początku lat 70-tych dla Weteranów Ruchów Robotniczych pozostał w gestii Komitetu Centralnego PZPR. W latach 1989/90 został przyjęty przez Ministerstwo Zdrowia jako zakład leczniczo-rehebilitacyjny z dobrodziejstwem inwentarza.
W 1974 roku na zjeździe Sprawozdawczo-Wyborczym PTL w Kielcach na skutek hojnej ofiary dr med. Kazimierza Fritza (1896-1979) w olbrzymiej wówczas kwocie 1 miliona złotych, powołany został Komitet Budowy Lekarza Seniora.
Komitet ten zaczął z miejsca urzeczywistniać tę ideę budowy domu Lekarza Seniora siłami społecznymi. Niestety prace dokonywały się w warunkach społeczno-politycznych państwa totalitarnego niesprzyjających dla "prywatnej" inicjatywy. Historia starań Komitetu mogłaby stać się tematem oddzielnej monografii.
Zmiany polityczne i społeczne przełomu lat 80/90-tych wraz z towarzyszącą temu dewaluacją pieniądza spowodowały, że zebrane w ciągu działania Komitetu kwoty nie wystarczyłyby nawet na ogrodzenie przyznanego terenu w momencie kiedy wreszcie wydano pozwolenie na budowę. Miał powstać w Aninie na placach, których własność odzyskali spadkobiercy osób wywłaszczonych w swoim czasie przez PRL.
Dla ratowania idei rozpropagowanej przez PTL a dla której MZiOS PRL nie wykazało dostatecznego wsparcia, w dniu 24 kwietnia 1992 r. ówczesny Minister Zdrowia i Opieki Społecznej dr med. Marian Miśkiewicz zdecydował, że zakład leczniczo-rahabilatacyjny przy ul. Komarowa 139 (tak nazywała się ul. Wołoska w chwili przekazania opieki nad nim PTL-owi, otrzymał nowy statut i został przemianowany na "Dom Lekarza Seniora").
Od tej chwili DLS zaczął przyjmować tylko lekarzy i lekarzy stomatologów oraz osoby z wyższym wykształceniem trwale związane z medycyną, zaś Polskie Towarzystwo Lekarskie otrzymało moralny patronat nad Domem.
W nowoczesnym Domu nikogo z dotychczasowych mieszkańców nie wysiedlono, natomiast zaczął się on stopniowo zaludniać nowymi lekarskimi pensjonariuszami. Obecnie z dawnych pensjonariuszy jest już niewielu, zaś z oczekujących na przyjęcie lekarzy utworzyła się niewielka kolejka.
Pensjonariusze mają prawo trzymiesięcznego próbnego zamieszkania w Domu, aby przekonać się czy warunki w jakich znaleźli się im odpowiadają. Po 3-miesięcznym pobycie zameldowanie jest na stałe.
Dom Lekarza Seniora jest domem otwartym. Można w nim przyjmować gości i odwiedzających. Pensjonariusz może wyjechać na wczasy lub sanatorium.
Pokoje są wyposażone w meble Domu, ale w drodze wyjątku można je wymienić na własne oczywiście pod warunkiem, że zmieszczą się one w gabarytach pokoju.
Sam budynek DLS jest 3-piętrowym gmachem położonym w 1,8 hektarowym parku-ogrodzie. Działka, starannie ogrodzona znajduje się w znakomitym punkcie miasta nieco odsunięta od ruchliwego szlaku komunikacyjnego, jakim obecnie stała się ul. Wołoska. Dom ma wygodną komunikację autobusową i tramwajową ze wszystkimi dzielnicami Warszawy, dworcem Centralnym PKP, dworcem PKS, dworcem lotniczym na Okęciu. W bezpośredniej bliskości DLS są postoje taksówek i strzeżone parkingi.
Na każdym piętrze gmachu są łazienki z wannami i prysznicami, kuchenki podręczne i saloniki urządzone w prześwitach do wspólnego użytkowania. W kuchenkach podręcznych są lodówki i zamrażarki, gdzie pensjonariusze mogą przechowywać własne artykuły żywnościowe. Na II piętrze jest przestronny salon umeblowany skórzanymi fotelami dla przyjmowania gości, gdzie wyłożone są ogólno dostępne czasopisma prenumerowane przez Dom. W salonie tym, czasem nazywanym świetlicą, odbywają się większe zebrania, posiedzenia, urządzone są wystawy malarskie lekarzy amatorów itp. Z wystaw tych Dom zazwyczaj jest obdarowywany którymś z wystawionych obrazów.
Od 1999 r. prześwit na parterze został przebudowany na kaplicę, w której odbywają się regularnie nabożeństwa dla mieszkańców Domu.
Do budynku mieszkalnego jest przebudowana część gospodarcza zawierająca dużą jadalnię, kuchnię wraz z zapleczem gospodarczym, pomieszczeniami administracyjnymi i rehabilitacyjnymi.
Szczególnie te ostatnie zasługują na uwagę. Rehabilitacja rozporządza fizykoterapią i aparaturą rehabilitacyjną, którymi mógłby pochlubić się nie jeden Zakład Leczniczy. Ważniejsze od wyposażenia jest to, że aparatura ta jest obsługiwana przez wysokokwalifikowany i do tego przyjazny pacjentom personel.
Windy zapewniają sprawną komunikację pionową, niezależnie od wygodnych dwóch klatek schodowych. Na parterze domu jest bogata biblioteka beletrystyczna i skromniejsza naukowo-lekarska, gabinety lekarskie, dyżurka pielęgniarska, pokój zabiegowy, szatnia. Na miejscu jest fryzjer.
Opiekę lekarską sprawuje dr n. med. Małgorzata Nowosielska, specjalista medycyny rodzinnej geriatrii. Pensjonariuszy stale konsultuje lekarz-psychiatra. Do dyspozycji są również zatrudnieni na godziny - chirurg-urolog, okulista, laryngolog i lekarz rehabilitant. Konsultacje z innych specjalności odbywają się w miarę potrzeby. Dom zapewnia 24-godzinny dyżur pielęgniarski i wszechstronną, fachową opiekę rehabilitacyjną.
Pensjonariusze są na ogół zadowoleni z pobytu w DLS. W większości wypadków znajdują oni w Domu warunki lepsze niż te z których przyszli.
Dom Lekarza Seniora
Dom lekarza seniora - budynek 3 piętrowy, usytuowany jest w parku. Pokoje są 1 osobowe i 2 osobowe dla małżeństw. Każdy pokój posiada łazienkę z umywalką i ubikacją. W przedpokoju znajduje się szafa ubraniowa. Pokój jest całkowicie wyposażony w meble, pościel, bieliznę pościelową itp. - całość wynosi 12 m2. Każdy pokój posiada duży balkon z widokiem na ogród. Na wszystkich piętrach znajduje się wspólny salonik, kuchenka wyposażona w lodówki i kuchenki elektryczne, oraz łazienki wyposażone w natrysk i wanny. Na II piętrze znajduje się duży salon, w którym jest telewizor, video i radiomagnetofon. Tu również wykładana jest codzienna prasa. Na parterze mieści się duża jadalnia, biblioteka beletrystyczna i lekarska, gabinety lekarskie, gabinet zabiegowy, gabinet fizykoterapii.
Nad zdrowiem mieszkańców opiekę sprawuje lekarz internista-geriatra-lekarz rodzinny, oraz lekarze konsultanci: urolog-chirurg, okulista, fizykoterapeuta, psychiatra. Opieka pielęgniarska całodobowa.
Żywienie dostosowane jest do wieku i typu schorzeń mieszkańców. Koszt utrzymania wynosi 250% najniższej emerytury obowiązującej w kraju, ale nie więcej niż 70% miesięcznego dochodu.
Aby uzyskać miejsce w naszym Domu, należy zgłosić się do pielęgniarki środowiskowej w miejscu zamieszkania, która przygotowuje komplet dokumentów, które należy przesłać do Ministerstwa Zdrowia - Departament Zdrowia Publicznego, Warszawa, ul. Miodowa 15.
Jedyny jak dotąd w Polsce Dom Lekarza Seniora znajduje się w Warszawie przy ul. Wołoskiej 139 (kod pocztowy 02-507, tel/fax 845-19-35). Inicjatorem stworzenia DTL jest Polskie Towarzystwo Lekarskie a organem założycielskim jest Ministerstwo Zdrowia i Opieki Społecznej (00-923 Warszawa, ul. Miodowa 15).
DLS mieści się w budynku wybudowanym "za późnego Gomułki" w roku 1972 w sąsiedztwie Szpitala Klinicznego Ministerstwa Spraw Wewnętrznych a przeznaczonym wtedy dla Weteranów Ruchu Robotniczego.
DLS liczy 116 miejsc. Pensjonariusze DLS (tak nazywają się jego mieszkańcy) mieszkają w pojedynczych pokojach po ok. 12 m2, z których każdy ma dodatkowo węzeł sanitarny z zimną i gorącą wodą i własny balkon. 16 miejsc jest w pokojach dwuosobowych dla małżeństw. Od czerwca 1999 r. każdy pokój ma oddzielny telefon z wyjściem na miasto.
Do DLS przyjmuje się emerytów i rencistów lekarzy i lekarzy stomatologów, którzy nie dają sobie rady w samodzielnym prowadzeniu swojego dotychczasowego gospodarstwa domowego, choć mają zdolność do samoobsługi. Często jest to ostatni ich adres zamieszkania.
Skierowanie do Zakładu wydaje w drodze decyzji Ministerstwo Zdrowia i Opieki społecznej -Departament Świadczeń Zdrowotnych. Zainteresowany przyjęciem do Domu Lekarza Senior powinien wystąpić z wnioskiem do MZ dołączając do niego zaświadczenie lekarskie stwierdzające, że jego stan zdrowia odpowiada warunkom przebywania w Zakładach Opiekuńczo-Leczniczych. Wywiad pielęgniarki społecznej dotychczasowego miejsca zamieszkania, że zainteresowany potrzebuje pobytu w DLS. Dokument stwierdzający wysokość dochodu - Decyzja Organu Emerytalno-Rentowego i wysokości otrzymywanej emerytury lub renty.
Na podstawie dokumentów konsultant powołany przez MZiOS kwalifikuje do zamieszkania w Domu. O terminie przyjęcia zawiadamia zakwalifikowanego Kierownictwo Domu.
Odpłatność aktualnie wynosi 250% najniższej ZUS-owskiej emerytury z tym, że opłata nie może być wyższa niż kwota odpowiadająca 70% miesięcznego dochodu. Wobec niskich emerytur lekarskich znaczy to, że przytłaczająca większość pensjonariuszy płaci mniej niż wynosi odpłatność za Dom, zaś 30% emerytury pozostaje do dyspozycji pensjonariusza na jego osobiste wydatki.
Moralną opiekę nad Domem i Pensjonariuszami sprawuje Polskie Towarzystwo Lekarskie, a zwłaszcza jego Zarząd Główny kierowany przez prof. dr hab. med. Jerzego Woy-Wojciechowskiego.
Jak do tego doszło
Dom oddany do użytku w początku lat 70-tych dla Weteranów Ruchów Robotniczych pozostał w gestii Komitetu Centralnego PZPR. W latach 1989/90 został przyjęty przez Ministerstwo Zdrowia jako zakład leczniczo-rehebilitacyjny z dobrodziejstwem inwentarza.
W 1974 roku na zjeździe Sprawozdawczo-Wyborczym PTL w Kielcach na skutek hojnej ofiary dr med. Kazimierza Fritza (1896-1979) w olbrzymiej wówczas kwocie 1 miliona złotych, powołany został Komitet Budowy Lekarza Seniora.
Komitet ten zaczął z miejsca urzeczywistniać tę ideę budowy domu Lekarza Seniora siłami społecznymi. Niestety prace dokonywały się w warunkach społeczno-politycznych państwa totalitarnego niesprzyjających dla "prywatnej" inicjatywy. Historia starań Komitetu mogłaby stać się tematem oddzielnej monografii.
Zmiany polityczne i społeczne przełomu lat 80/90-tych wraz z towarzyszącą temu dewaluacją pieniądza spowodowały, że zebrane w ciągu działania Komitetu kwoty nie wystarczyłyby nawet na ogrodzenie przyznanego terenu w momencie kiedy wreszcie wydano pozwolenie na budowę. Miał powstać w Aninie na placach, których własność odzyskali spadkobiercy osób wywłaszczonych w swoim czasie przez PRL.
Dla ratowania idei rozpropagowanej przez PTL a dla której MZiOS PRL nie wykazało dostatecznego wsparcia, w dniu 24 kwietnia 1992 r. ówczesny Minister Zdrowia i Opieki Społecznej dr med. Marian Miśkiewicz zdecydował, że zakład leczniczo-rahabilatacyjny przy ul. Komarowa 139 (tak nazywała się ul. Wołoska w chwili przekazania opieki nad nim PTL-owi, otrzymał nowy statut i został przemianowany na "Dom Lekarza Seniora").
Od tej chwili DLS zaczął przyjmować tylko lekarzy i lekarzy stomatologów oraz osoby z wyższym wykształceniem trwale związane z medycyną, zaś Polskie Towarzystwo Lekarskie otrzymało moralny patronat nad Domem.
W nowoczesnym Domu nikogo z dotychczasowych mieszkańców nie wysiedlono, natomiast zaczął się on stopniowo zaludniać nowymi lekarskimi pensjonariuszami. Obecnie z dawnych pensjonariuszy jest już niewielu, zaś z oczekujących na przyjęcie lekarzy utworzyła się niewielka kolejka.
Pensjonariusze mają prawo trzymiesięcznego próbnego zamieszkania w Domu, aby przekonać się czy warunki w jakich znaleźli się im odpowiadają. Po 3-miesięcznym pobycie zameldowanie jest na stałe.
Dom Lekarza Seniora jest domem otwartym. Można w nim przyjmować gości i odwiedzających. Pensjonariusz może wyjechać na wczasy lub sanatorium.
Pokoje są wyposażone w meble Domu, ale w drodze wyjątku można je wymienić na własne oczywiście pod warunkiem, że zmieszczą się one w gabarytach pokoju.
Sam budynek DLS jest 3-piętrowym gmachem położonym w 1,8 hektarowym parku-ogrodzie. Działka, starannie ogrodzona znajduje się w znakomitym punkcie miasta nieco odsunięta od ruchliwego szlaku komunikacyjnego, jakim obecnie stała się ul. Wołoska. Dom ma wygodną komunikację autobusową i tramwajową ze wszystkimi dzielnicami Warszawy, dworcem Centralnym PKP, dworcem PKS, dworcem lotniczym na Okęciu. W bezpośredniej bliskości DLS są postoje taksówek i strzeżone parkingi.
Na każdym piętrze gmachu są łazienki z wannami i prysznicami, kuchenki podręczne i saloniki urządzone w prześwitach do wspólnego użytkowania. W kuchenkach podręcznych są lodówki i zamrażarki, gdzie pensjonariusze mogą przechowywać własne artykuły żywnościowe. Na II piętrze jest przestronny salon umeblowany skórzanymi fotelami dla przyjmowania gości, gdzie wyłożone są ogólno dostępne czasopisma prenumerowane przez Dom. W salonie tym, czasem nazywanym świetlicą, odbywają się większe zebrania, posiedzenia, urządzone są wystawy malarskie lekarzy amatorów itp. Z wystaw tych Dom zazwyczaj jest obdarowywany którymś z wystawionych obrazów.
Od 1999 r. prześwit na parterze został przebudowany na kaplicę, w której odbywają się regularnie nabożeństwa dla mieszkańców Domu.
Do budynku mieszkalnego jest przebudowana część gospodarcza zawierająca dużą jadalnię, kuchnię wraz z zapleczem gospodarczym, pomieszczeniami administracyjnymi i rehabilitacyjnymi.
Szczególnie te ostatnie zasługują na uwagę. Rehabilitacja rozporządza fizykoterapią i aparaturą rehabilitacyjną, którymi mógłby pochlubić się nie jeden Zakład Leczniczy. Ważniejsze od wyposażenia jest to, że aparatura ta jest obsługiwana przez wysokokwalifikowany i do tego przyjazny pacjentom personel.
Windy zapewniają sprawną komunikację pionową, niezależnie od wygodnych dwóch klatek schodowych. Na parterze domu jest bogata biblioteka beletrystyczna i skromniejsza naukowo-lekarska, gabinety lekarskie, dyżurka pielęgniarska, pokój zabiegowy, szatnia. Na miejscu jest fryzjer.
Opiekę lekarską sprawuje dr n. med. Małgorzata Nowosielska, specjalista medycyny rodzinnej geriatrii. Pensjonariuszy stale konsultuje lekarz-psychiatra. Do dyspozycji są również zatrudnieni na godziny - chirurg-urolog, okulista, laryngolog i lekarz rehabilitant. Konsultacje z innych specjalności odbywają się w miarę potrzeby. Dom zapewnia 24-godzinny dyżur pielęgniarski i wszechstronną, fachową opiekę rehabilitacyjną.
Pensjonariusze są na ogół zadowoleni z pobytu w DLS. W większości wypadków znajdują oni w Domu warunki lepsze niż te z których przyszli.
Aktualności
Jak skutecznie usuwać blizny sposobami domowym więcej
Bądź piękna z BONA DEA - sprawdź jakie okazje przygotowaliśmy dla Ciebie w tym miesiącu! więcej
Lekarska Spółdzielnia Profesorsko-Ordynatorska zaprasza pacjentów na konsultacje i badania! więcej
Pantomogram – co warto wiedzieć o badaniu? więcej
Badania prenatalne dla kobiet więcej
Powiększanie piersi – najważniejsze informacje więcej
Plastyka piersi – czy warto się na nią zdecydować? więcej
Nowoczesna stomatologia – jak dbać o zdrowie jamy ustnej więcej
Dermatologiczne rozwiązania najczęściej występujących problemów skóry więcej
Rezonans magnetyczny Warszawa - bez skierowania, bez kolejki w Centrum Medycyny Sportowej. więcej
Tomografia komputerowa Warszawa - prywatnie w Centrum Medycyny Sportowej w Warszawie więcej
Nowości ze świata medycyny
Implanty zębów Warszawa - DENTIS Specjalistyczna Przychodnia Stomatologiczna
więcej
Fizjoterapia stomatologiczna – w jakich problemach może być pomocna?
więcej
Odżywki białkowe – poznaj ich rodzaje i dobierz produkt idealny dla siebie!
więcej
Klinika Leczenia Jąkania zaprasza osoby jąkające (się) na konsultacje w Krakowie
więcej
Recepta online, czyli doraźna pomoc w kryzysowych sytuacjach
więcej
Czy wiesz, że...
Leczenie ortodontyczne dzieci i dorosłych
więcej
Jak pozbyć się dolegliwości wywołanych przez zespół cieśni nagdarstka?
więcej
Bezoperacyjne leczenie bólu kręgosłupa
więcej
Czym najlepiej smarować bolące kolano? Sprawdź, jakie maści i żele wybrać
więcej
Test na astygmatyzm - jak działa i kiedy warto się przebadać?
więcej
Drenaż po liposukcji - dlaczego jest niezbędny?
więcej
Stomatologia: popularne i mniej znane usługi stomatologiczne
więcej
Fizjoterapia – co to jest, na co pomaga, jak wygląda wizyta u fizjoterapeuty
więcej
Zobacz również
medserwis.pl Telewolt Sp. z o.o. 00-671 W-wa, ul. Koszykowa 70 lok.2, tel.: 601 410 411, e-mail: medserwis@medserwis.pl